Ποιοι είναι οι διαφορετικοί τύποι ορολογικών εξετάσεων;

Υπάρχουν τρεις τύποι τέστ που χρησιμοποιούν τον ορό του αίματος (ορολογικές εξετάσεις) και διαφέρουν από την άποψη της δυσκολίας, της ευαισθησίας και του κόστους:

Γρήγορος διαγνωστικός έλεγχος (TDR): διάρκεια 10-30 λεπτά

Αυτό είναι συνήθως μια ποιοτική δοκιμή (θετική ή αρνητική) με πλευρική ροή, μικρό μέγεθος και φορητή. Οι δοκιμές αυτές μπορούν να χρησιμοποιούν δείγματα αίματος που έχει ληφθεί μετά από τσίμπημα σε δάχτυλο, δείγμα σάλιου ή ρινικό επίχρισμα. Τα TDRs είναι συχνά παρόμοια με τα τεστ εγκυμοσύνης, καθώς το τεστ στον χρήστη το χρωματιστές γραμμές για να δείξει θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα. Σύμφωνα με τη νόσο COVID-19, αυτές οι δοκιμές πιο συχνά αναζητούν τα αντισώματα του ασθενούς (IgG και IgM), ή το ιικό αντιγόνο. Αυτές οι δοκιμές δεν μπορούν να ποσοτικοποιήσουν την ποσότητα των αντισωμάτων που υπάρχουν στον ορό του ασθενούς, ούτε μπορούν να καθορίσουν εάν αυτά τα αντισώματα είναι ικανά να αποτρέψουν τη μόλυνση στο μέλλον.

Ανοσο-ενζυμική δοκιμή (ELISA): διάρκεια 1 - 5 ώρες

Αυτή η δοκιμή μπορεί να είναι ποιοτική ή ποσοτική και γίνεται συνήθως στο εργαστήριο. Αυτές οι εξετάσεις χρησιμοποιούν συνήθως δείγματα του συνολικού αίματος, ή κλάσματα αίματος των ασθενών. Η δοκιμή βασίζεται στη χρήση ενός πιάτου που καλύπτεται με μια ιογενή πρωτεΐνη ενδιαφέροντος, όπως η πρωτεΐνη "Spike" του ιικού φακέλου. Τα δείγματα των ασθενών στη συνέχεια επωάζονται με την πρωτεΐνη, και εάν ο ασθενής έχει αντισώματα κατά της ιογενούς πρωτεΐνης, συνδέονται μεταξύ τους. Το σχετικό σύμπλεγμα αντισωμάτων-πρωτεϊνών μπορεί στη συνέχεια να ανιχνευθεί από ένα άλλο «αντίσωμα» που παράγει ένα έγχρωμο ή φθορισμού σήμα. Στο COVID-19, αυτές οι δοκιμές χρησιμοποιούνται συχνότερα για την ανίχνευση της παρουσίας αντισωμάτων που παράγονται από τον ασθενή (IgG και IgM). Ωστόσο, αυτές οι δοκιμές δεν μπορούν να καθορίσουν εάν αυτά τα αντισώματα εξουδετερώνονται, δηλαδή ικανά να προστατεύσουν από μελλοντική μόλυνση με τον ίδιο ιό.

Δοκιμή εξουδετέρωσης: 3-5 ημέρες

Αυτή η δοκιμή ανιχνεύει την παρουσία αντισωμάτων που μπορούν να αποτρέψουν μια ιογενή λοίμωξη στα κύτταρα στο εργαστήριο. Οι δοκιμές εξουδετέρωσης μπορούν να πουν στους ερευνητές εάν ένας ασθενής έχει τα ενεργά και αποτελεσματικά αντισώματα στον ιό, ακόμα κι αν είναι ασυμπτωματικά ή θεραπευμένα. Αυτές οι εξετάσεις απαιτούν δείγματα αίματος από τον ασθενή. Οι δοκιμές εξουδετέρωσης βασίζονται στην κυτταρική καλλιέργεια, μια εργαστηριακή μέθοδος για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του ιού SARS-CoV-2 στα κύτταρα. Όταν ο ιός και τα κύτταρα καλλιεργούνται με τη μείωση των συγκεντρώσεων των αντισωμάτων του ασθενούς, οι ερευνητές μπορούν να απεικονίσουν και να καθορίσουν τη δόση των αντισωμάτων στο αίμα του ασθενούς που μπορεί να εμποδίσει τον ιό από τον πολλαπλασιασμό. Αυτές οι δοκιμές μπορούν να καθορίσουν εάν τα αντισώματα είναι ικανά να προστατεύσουν από τη μελλοντική μόλυνση αλλά δεν ανιχνεύουν την παρουσία αντισωμάτων ενάντια στις ιογενείς πρωτεΐνες που δεν εμπλέκονται στη διαδικασία μόλυνσης.